این مطالعه مقطعی به منظور تعیین شیوع اضافه وزن و چاقی در کودکان دبیرستانی 12 تا 14 ساله شهر مشهد و ارتباط آن با شاخص توده بدنی والدین انجام شد. تعداد 1189 کودک دبیرستانی (579 مرد و 610 زن) در سنین 12-14 سال از طریق نمونه گیری تصادفی چند مرحله ای انتخاب شدند. وزن و قد همه بزرگسالان اندازه گیری شد. اطلاعات اجتماعی جمعیتی خانوار و وزن و قد والدین توسط والدین جمع آوری شد. نوجوانان بر اساس BMI- برای نمره سن Z ، به گروه اضافه وزن و چاق طبقه بندی شدند. رگرسیون لجستیک چند متغیره (MLR) رابطه بین BMI والدین و اضافه وزن و چاقی نوجوانان را تعیین کرد. شیوع کلی اضافه وزن و چاقی در کودکان دبیرستانی مشهد به ترتیب 2/17 درصد و 9/11 درصد بود. درصد بالاتری از مردان (7/30٪) نسبت به زنان (4/27٪) از افراد دارای اضافه وزن یا چاقی بودند. BMI كودكان با BMI والدین ، جنس ، تولد ، سطح تحصیلات والدین ، وضعیت اشتغال پدر و درآمد خانواده ارتباط معنی داری داشت. MLR نشان داد كه BMI پدر با BMI مرد و BMI زن ارتباط معني داري دارد ، در حالي كه BMI مادر فقط با BMI زن ارتباط معني داري داشت.

نتیجه گیری نهایی: شیوع بالای اضافه وزن / چاقی در بین جمعیت مورد مطالعه در مقایسه با مطالعات قبلی در ایران می تواند مربوط به تغییر سبک زندگی مردم باشد. ارتباط محکم با BMI والدین احتمالاً با ترکیبی از عوامل ژنتیکی و شیوه زندگی مرتبط بوده است و راهکارهای مقابله با چاقی کودکان باید تعامل این عوامل را در نظر بگیرد.